|
De bovenstaande titel klinkt als een noodkreet maar is eigenlijk ook niets minder dan dat! Ongewenst contact met Justitie in Nederland in de vorm van bekeuringen en/of strafrechtelijke vervolging voor onbenullige zaken is namelijk voor steeds meer goedwillende burgers een onvermijdelijk fenomeen in het dagelijkse leven. Stellen dat men soms bij Justitie de weg volledig kwijt is en handelt als een stier in een porseleinwinkel is gedeeltelijk waar doch tegelijkertijd veel te mild; het heeft er namelijk alle schijn van dat, als het gaat om bekeuringen, men wél precies weet waar men mee bezig is.
Deel 1 - vrijdag, 11 december 2009 - Copyright Ing. Eric J. Genemans
De overheid heeft namelijk, blijkens haar beleid, eind tachtiger jaren besloten dat om meer inkomsten te vergaren zonder belastingen te verhogen het veelvuldig bekeuren van de burgers een valide methode zou zijn. Voordeel hiervan is dat het verhogen van belastingen en accijns parallel aan het bekeuren door zou kunnen gaan. Met deze beslissing werd er een conditionering van Justitie gestart welke het beslotene mogelijk zou maken; de maatregelen betroffen onder andere het opstellen van speciale wetten welke bekeuren "makkelijker" maken, het opbouwen van een organisatie die veel overtredingen zou kunnen constateren plus een organisatie die snel en efficiënt grote aantallen bekeuringen bij de burgers op de mat kan krijgen en de bekeurde bedragen incasseren. Onderstaand volgt een globale chronologische weergave van de stappen die er zijn genomen sinds eind jaren tachtig; vooruitlopend op de eindconclusie kan men niet anders dan constateren dat e.e.a. allemaal vooruit is gepland!
Het faciliteren.
Zoals met alle maatregelen van twijfelachtig allooi werd alles subtiel en stapsgewijs ingevoerd, welke handelswijze trouwens inmiddels is afgezworen en de overheid tegenwoordig open en bloot zonder enig verdoezelen dit beleid hanteert.
1989 - de "Wet Administratiefrechtelijke Handhaving Verkeersvoorschriften" (Wahv; Wet "Mulder") van kracht welke als doel had bekeuringen voor lichte "overtredingen", vanaf dan "gedragingen" genoemd, op te leggen, makkelijk, zonder tussenkomst van een rechter. Deze WAHV komt neer op een waslijst aan "gedragingen", elk met prijskaartje, en doet denken aan een stel kinderen dat "winkeltje" speelt en zichzelf rijk rekent met krankzinnige prijzen voor hun "producten"!!
1990 - het CJIB gestart met 5 man in Utrecht; omvat inmiddels zo'n 1100 man personeel in een constant uitdijend gebouwencomplex te Leeuwarden.
1994 - de nieuwe verkeerswet welke eveneens het uitschrijven van bekeuringen makkelijker maakte.
1994 - introductie van de BOA (Bijzonder Opsporingsambtenaar) welke zich naast de politie bezig zou gaan houden met "handhavingstaken"!
1996 - 1 januari: aanstelling van dhr. J.Spee "Landelijk Verkeersofficier"
1998 - oprichting BVOM (Bureau Verkeershandhaving Openbaar Ministerie). Spee's eigen "mini-ministerie van verkeersboetes" waar hij altijd al van droomde.
1999 - door Spee geïnitieerde oprichting van regionale "Verkeers Handhavings Teams" (VHT's); dit impliceerde dat van elke politieregio een vast aantal medewerkers zich uitsluitend bezig zou houden met "verkeershandhaving".
2005 - oprichting CVOM (Centrale Verwerking Openbaar Ministerie) met 230 man personeel. Een besluit van het College van Procureurs Generaal om "het OM 'klaar voor de toekomst' te maken: meer kwaliteit, efficiency en volume en minder kwetsbaarheid". Dit is dus de instantie die standaard afwijzingen stuurt op de plusminus 420.000 bezwaarschriften jaarlijks tegen "Mulder gedragingen" en er dáármee al een groot aantal "wint"!
Op zich zou het prijzenswaardig zijn om te zorgen dat de Nederlandse weggebruikers zich aan de verkeersregels houden ter vergroting van de veiligheid, daar zou iedereen bij gebaat zijn, wat konden hier voor bezwaren tegen zijn?
Bezwaren zijn er inmiddels, niet alleen groot in aantal maar sommige dermate serieus dat er sterk getwijfeld mag worden aan de integriteit van Justitie!
Naarmate de bovenstaande stappen werden geïmplementeerd en het hele apparaat zijn voltooiing naderde begon het immer opgevoerde, genadeloze en niets ontziende, vervolgen van burgers voor de onbenullige "gedragingen" met bijbehorend prijskaartje!
De boetemachine.
De term "verkeershandhaving" wordt veelvuldig gebezigd en dat is vreemd want het verkeer is een gegeven, een gevolg van de behoefte aan mobiliteit; er is geen "handhaving" van nodig! Gaat men kijken waar deze "handhaving" in de praktijk op neer komt dan ontdekt men dat hier uitsluitend sprake is van "handhaving" van de verkeersregels, zonder enige relatie met verkeersveiligheid. Als antwoord op verontwaardigde burgers die terecht roepen " 's nachts 5 km/u "te snel" op een lege snelweg maakt toch niets uit" heeft Spee bedacht "het mág gewoon niet", daarmee zelf al aangevende dat er geen aspect verkeersveiligheid aan verbonden is! Het "handhaven" van de verkeersregels geschiedt op extreem grote schaal, met ongekende intensiteit en met volkomen onnodige zero-tolerance; er worden valse voorwendselen aangewend en zelfs leugens om dit beleid te verdedigen! Schaamteloos werden aan de politie quota van aantallen uit te schrijven bekeuringen opgelegd en bovendien contractueel vastgelegd in "prestatiecontracten"! Politieagenten worden nog steeds beoordeeld op aantallen uitgeschreven bekeuringen.
Het verkeersbeleid is puur gericht op bekeuringen en de veiligheid wordt hiervoor opgeofferd. De intensieve controles veroorzaken angst om eens gas te geven, zelfs als dat nodig mocht zijn! Snelheidslimieten worden zwaar overspannen opgelegd, ze zijn niet alleen stelselmatig veel te laag maar triviaal en overdreven; 30, 50, 60, 70, 80, 90, 100 en 120 waarvan er zo maar vier verschillende kunnen voorkomen op een paar kilometer weg! Bij het minste of geringste wordt er stevig éxtra verlaagd zonder enige verkeerstechnische rechtvaardiging.
Op een weg met limiet 100 zal een verlaging naar 90 wegens "omstandigheden" alleen maar averechtse effecten hebben, m.a.w. de bestuurders die daadwerkelijk gaan remmen omdat ze 10 km/u "te snel" rijden zullen toenemend risico opleveren.
Bovendien leidt dit de aandacht af van weg en verkeer, welke men gezien de omstandigheden blijkbaar juist extra wordt geacht te hebben! Bijzonder stuitend is het in stand houden van gereduceerde snelheidslimieten als de oorspronkelijke aanleiding reeds lang niet meer geldig is; er zal dan juist gecontroleerd worden. Protesten als "men was al lang klaar met het werk" wordt hartelijk om gelachen, we worden immers geacht ons blindelings aan de snelheidslimieten te houden en niet "zelf" na te denken. Dit is eigenlijk de boodschap van de overheid: u bent volwassen, volledig bij uw verstand, heeft uw rijbewijs gehaald en wellicht jaren ervaring maar desondanks dient u zich letterlijk en nauwkeurig te houden aan de snelheidslimieten. Het gevolg hiervan laat zich raden; de wat minder capabele en onzekere bestuurders zullen zich richten op de borden en hun snelheidsmeter. De goede bestuurders richten zich nog steeds op de weg (daarom zijn het goede bestuurders!) en de omstandigheden maar zullen daarbij regelmatig en haast structureel de onnatuurlijk lage snelheidslimieten overschrijden wat hun noodzaakt een groot deel van hun aandacht te richten op berm en viaducten naar steevast listig verborgen flitsapparatuur en spieden naar in de verte laserende vazallen van Spee!
Extra risico wordt bovendien veroorzaakt door eerdergenoemde slechte bestuurders die op een verlaten weg ineens zullen gaan remmen om geen andere reden dan dat ze "te hard" reden! Dit is toch niet bepaald een situatie waar het verkeer veiliger van wordt!
Motivatie.
De graag door de regering Balkenende aangehaalde begrippen als "normen en waarden", "respect voor elkaar" en "rechtvaardigheid" zijn dan ook bij uitstek absoluut niet van toepassing op dit beleid. Maar ja, 1+1= nog steeds 2 en begroten van de inkomsten uit deze praktijken geeft al een hint over de motieven. Een opbrengst uit bekeuringen van b.v. € 600 miljoen in 2007 toont aan dat er serieus geld mee wordt opgehaald; de reeds bovengenoemde huidige "openheid" waar het gaat om de motivatie van het bekeuren blijkt uit het voorstel om de inkomsten uit bekeuringen te vergroten ter bekostiging van "gratis schoolboeken"!
Er was in de begroting voor 2009 sprake van een "gat" van € 40 miljoen wat men meende te mogen "dichten" door de politie 500.000 "extra" bekeuringen van € 80 uit te laten schrijven!
De feiten zijn dat er in Nederland jaarlijks zo'n 100.000 mensen overlijden aan ernstige aandoeningen, ongeveer 5000 door ongevallen in en om de woning en ongeveer 1700 door medische fouten (zo'n 30.000 lopen hierdoor letselschade op!), deze stellen de overdreven aandacht voor de inmiddels nog maar plusminus 750 verkeersslachtoffers eveneens in een twijfelachtig licht. Op het totaal van 133.020 overledenen in bijvoorbeeld 2007 is dit uiteraard maar een fractie (0,56%)! Nu is elk sterfgeval met welke oorzaak dan ook akelig voor slachtoffers en nabestaanden maar het jaarlijkse aantal verkeersslachtoffers (750 in 2008, dalend) zal in een realistisch perspectief gezien moeten worden, niet slechts versus het totale aantal overledenen in Nederland maar zeker ook ten opzichte van de bevolkings-dichtheid en de hoge graad van mobiliteit! Dit aantal, hoe pijnlijk ook, is reeds laag en de vraag rijst met hoeveel slachtoffers men dit aantal denkt te kunnen verlagen en of de averechtse effecten van een dermate intensief controlebeleid niet groter zijn dan de (hoogst twijfelachtige) winst!
Men mag dus concluderen dat er sprake is van een grote discrepantie tussen de publieke (=propaganda) motivatie van dit beleid en de wérkelijke "binnenkamerse" motivatie!
De leugens.
Het afnemende aantal verkeersslachtoffers wordt reeds jarenlang opgeëist als zijnde een verdienste van Justitie; de werkelijkheid is echter íets anders! Voertuigen zijn vele malen veiliger geworden, de medische wetenschap ontwikkelt zich constant en stoplichten of rotondes op elke kruising van wegen hebben de kans beperkt dat iemand die niet oplet een ongeval veroorzaakt, welk gebrek aan opletten trouwens de grootste zo niet de enige oorzaak is van het ontstaan van ongevallen! Desalniettemin meent men dagelijks een waar leger aan controleurs met ultramodern materieel en een scala aan voertuigen op pad te moeten sturen om te "handhaven"; hoofdzakelijk de snelheidslimieten.
De verdeling van de snelheidsbekeuringen naar mate van overschrijding is in onderstaande tabel weergegeven:
| | 2006 | 2005 | 2004 | 2003 | 2002 |
| 04-10 km/u | 70,5% | 69,1% | 67,1% | 66,1% | 64,6% |
| 11-15 km/u | 16,6% | 17,0% | 17,9% | 18,2% | 18,5% |
| 16-20 km/u | 7,5% | 7,9% | 8,5% | 8,9% | 9,3% |
| 21-25 km/u | 3,3% | 3,6% | 3,9% | 4,0% | 4,4% |
| 26-30 km/u | 1,7% | 1,9% | 2,0% | 2,2% | 2,5% |
| 31-35 km/u | 0,3% | 0,3% | 0,3% | 0,4% | 0,4% |
| 36-40 km/u | 0,2% | 0,2% | 0,2% | 0,2% | 0,3% |
bron: CJIB
In 2007 waren er van de 12 miljoen verkeersbekeuringen 10 miljoen voor overschrijding van de snelheidslimiet en 70% daarvan was voor overschrijding van 4-10 km/u.
Nu wil men ons uiteraard laten geloven dat zelfs deze geringe overschrijdingen van de snelheidslimieten "levensgevaarlijk" zijn, niets is echter minder waar. Hierover worden wij stelselmatig voorgelogen en statistieken worden bij elkaar geschraapt met al vaststaande uitkomst.
Schrijver dezes heeft een inventarisatie gemaakt van de dodelijke ongevallen van het afgelopen jaar; het blijkt dat de meeste (>90%) dodelijke ongevallen een "onbekende oorzaak" hebben terwijl er relatief veel bejaarden bij betrokken zijn. Snelheid kan in een enkel geval aangewezen worden als oorzaak van een ongeval wat tevens vaak eenzijdig is en wat nimmer door controles voorkomen had kunnen worden. Evengoed meent Justitie bij overschrijdingen van de limiet van 50 km/u of meer het rijbewijs in te moeten nemen, met alle verregaande consequenties voor degenen die dit overkomt. Dit heeft geresulteerd in de inname van bijna 10.000 rijbewijzen in 2008 waarvan slechts 45% wegens te hoog alcoholgehalte; dat zijn er dus maar liefst 5500 voor "grove" snelheidsovertredingen.
Bekijkt men de omstandigheden van de meeste van deze overtredingen dan blijkt het echter met dat "grove" qua verkeersveiligheid ontzettend mee te vallen.
De bewering van het BVOM dat er gecontroleerd zou worden op "gevaarlijke locaties", de zogenaamde "blackspots", is behalve een leugen eveneens volslagen onzin. Ongevallen zijn incidenten, in meer dan 90% van de gevallen veroorzaakt door menselijk falen; op deze incidenten kan men niet anticiperen noch kan men voorspellen waar ongevallen zullen gaan plaatsvinden. Zo deze "blackspots" bestaan heeft het sowieso geen zin er te gaan flitsen; aangezien de meeste flitsers vakkundig zijn gecamoufleerd zouden passanten er niets van merken dus zou het in real-time geen effect hebben! Op plaatsen waar relatief veel ongevallen plaatsvinden, kan men hoogstens fysieke maatregelen nemen om de situatie veiliger te maken.
Qua draagvlak voor snelheidscontroles wordt er eveneens een potje van gemaakt, onderstaand het draagvlak volgens meneer Spee (BVOM):
| | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 |
| Snelheidscontroles | 72% | 74% | 76% | 82% |
| Alcoholcontroles | 99% | 99% | 99% | 99% |
| Gordelcontroles | 81% | 80% | 83% | 84% |
| Roodlichtcontroles | 94% | 95% | 94% | 95% |
Tabel 1. Percentage respondenten dat bepaalde controles zinvol acht (Bron: BVOM, 2006).
Helaas laat b.v. een uitslag van de "stelling van de dag" enquête van 12 november 2009 onder Telegraaf lezers een geheel andere uitslag zien. 95% van de deelnemers keurde het nog steeds bestaan van opgelegde quota van bekeuringen aan de politie af.
De verantwoordelijke minister mw. ter Horst kan bovendien niet verder van de waarheid af zitten dan met haar stellingname "de politie wint aan gezag door direct op te treden bij overtredingen." Hier was 75% van de reageerders het niet mee eens! (bron: de Telegraaf)
"Handhaving" is nog steeds hoofdzakelijk gericht op snelheid, terwijl daar zelden tot nooit ongevallen aan te wijten zijn en de grootste ergernissen in het verkeer er evenmin wat mee te maken hebben; enige relatie tussen deze top 10 en waarop hoofdzakelijk gecontroleerd wordt is niet bestaande. Controles bij "werkzaamheden" schijnen trouwens bij voorkeur te worden gehouden als er uitgerekend géén activiteiten zijn op die locatie of helemaal aan het einde waar de snelheid er ook niet meer toe doet!
Wordt vervolgd hieronder.
Voor het eerste deel van dit artikel zie hierboven.
Deel 2 - zaterdag, 12 december 2009 - Copyright Ing. Eric J. Genemans
De lijst van 2009, samengesteld door het KLPD bevat de volgende tien ergernissen:
1 - Onnodig links rijden
2 - Bumperkleven
3 - Te lage snelheid
4 - Onjuiste verlichting voeren
5 - Inhalende vrachtauto's
6 - Richtingaanwijzer niet/onjuist gebruiken
7 - Rechts inhalen
8 - Onjuist in- of uitvoegen
9 - Afwijkend gedrag door alcohol en drugs
10 - Te hard rijden bij wegwerkzaamheden
Een andere wel zeer grove en keiharde leugen is het regelmatig verhogen van bekeuringen voor zogenaamd "levensgevaarlijke" overtredingen. Behoorlijk hogere bekeuringen zijn er o.a. voor het niet dragen van de gordel en "telefoon vasthouden" welke "gedragingen" echter geen enkel raakvlak hebben met het ontstaan van ongevallen. De kroon spant echter de bekeuring voor "fout parkeren", wat volgens Justitie wel heel "levensgevaarlijk" moet zijn want deze heeft men pas verhoogd van het al schandalige €45 naar maar liefst €60 !!
Heb je een redelijke baan en is er onverhoopt iets misgegaan met het parkeren dan betekent dat dus zo'n 3 uur werken; ben je wat minder gezegend met je baan dan kan het zo'n 4 tot 6 uur voor niets werken opleveren!!
De conclusie.
De feiten betreffende de "verkeershandhaving" in Nederland zijn dus als volgt:
1/ het relatief geringe aantal verkeersslachtoffers rechtvaardigt de intensieve controles, het aantal betrokken functionarissen en de overdaad aan materieel in geen enkele mate.
2/ de overtredingen waar hoofdzakelijk op wordt gecontroleerd hebben geen enkel effect op de verkeersveiligheid. Men schermt met aantallen verkeersslachtoffers "elke dode is er een te veel" maar tegelijkertijd hebben de controles dus geen enkel positief effect op deze aantallen.
3/ er wordt uitsluitend gecontroleerd op plaatsen waar de "pakkans" groot is hetgeen uitgerekend plaatsen zijn waar overschrijdingen van de snelheidslimiet voor de hand liggen en geen enkele rol spelen qua verkeersveiligheid. De marges waarop wordt gecontroleerd tenslotte zijn qua verkeersveiligheid verwaarloosbaar, zeker versus concentratie/reactievermogen van de bestuurder.
4/ er wordt geheel onnodig met zero-tolerance bekeurd.
5/ Snelheidslimieten worden stelselmatig, zonder aanleiding, verlaagd tot kritische grenzen waar steeds minder bestuurders zich aan kunnen (willen) houden, in combinatie met intensieve "handhaving" op die plaatsen.
Niet slechts is de conclusie dat het alleen om de opbrengst gaat terecht, men mag dat zelfs bewezen achten!
Zélfs al zou het de overheid gaan om terugdringen van het aantal ongevallen (wat we echter gevoegelijk kunnen vergeten) dan nog heeft zij het recht niet om deze middelen aan te wenden welke intussen ontaard zijn in regelrechte terreur! Zeer hypocriet is uiteraard hoe men hier mee om gaat: valt er nog een slachtoffer dan moeten de controles om die reden "geïntensiveerd" worden, treedt er een stabilisatie of verlaging op dan is dat "dankzij het beleid" en moet het om deze reden "geïntensiveerd" worden voor nog betere resultaten!
Dit alles dus vanwege de centen; als het echter gaat om fysieke maatregelen is men echter ook de weg volledig kwijt. Als een voetganger zonder te kijken vanachter een bus oversteekt en prompt wordt doodgereden dan kun je wel allerlei barrières opwerpen om de "snelheid er uit te halen" maar dit zal nooit een dergelijk ongeval voorkomen; inmiddels zijn er dan wel verkeersdrempels opgeworpen welke 24/7 gewoon obstakel liggen te zijn! Sommige politici zouden de snelheidslimiet op provinciale wegen wel graag verlaagd zien tot 60 km/u; vanwege die enkele fietser die zonder uit te kijken oversteekt, of 's nachts zonder licht, en verongelukt?? De Nederlandse overheid heeft een aantal zeer twijfelachtige eigenschappen; men is roomser dan de Paus, men spant het liefst het paard áchter de wagen, het middel is per definitie erger dan de kwaal en men neemt bij voorkeur de meest stringente structurele maatregelen naar aanleiding van een incident!
Bijvangst.
Minister Eurlings heeft vorig jaar besloten dat ook het CBR mee mag profiteren (of is het parasiteren); middels volslagen willekeur en gebrekkige motivatie kun je tegenwoordig al voor het minste of geringste een EMG aan je broek krijgen; een "Educatieve Maatregel Gedrag", een driedaagse cursus bij het CBR welke € 750 kost plus drie vrije dagen.
Dit staat meestal in geen enkele verhouding tot de ernst van de "gedragingen" welke nog steeds uitsluitend bestaan uit het overtreden van regels. In 2008 is de cursus sinds de introductie op 1 oktober al 113 keer doorlopen,toch een leuke extra omzet van €84.750,-.!
Overige wetten die voor zeer veel bekeuringen hebben gezorgd zonder dat er enig openbaar doel mee is gediend: identificatieplicht vanaf 14 jaar, verplichting rij- en kentekenbewijs tonen "op eerste vordering", "rondhang" verbod voor jongeren, verbod op "vasthouden" van mobiele telefoon, verbod op ruitenfolie enz.enz. Dit laatste zou als reden hebben "verstoort oogcontact tussen automobilisten en fietsers"! Nu letten fietsers sowieso amper op maar wat als er zonnebrillen gedragen worden??
Ten tweede zijn de geëigende methoden van communicatie tussen verkeer onderling de richtingaanwijzers en voor fietsers uitgestoken armen; laten ze daar eens mee beginnen!
Helaas misbruikt Justitie niet alleen het verkeer om zich van inkomsten te voorzien; de meest recente bespottelijke actie is een boete van € 40.000 voor Ouwehands dierenpark vanwege een foutje in papieren behorende bij olifanten voor het park, hetgeen het park notabene zelf in al haar integriteit had gemeld! Hoe zeer kan een overheid de weg volkomen kwijt zijn?
Nogmaals, regels en wetten moeten er zijn maar waarom zo streng, waarom een zeer grote organisatie met een gigantisch wagenpark vol technische apparatuur om al die regeltjes te "handhaven", waarom zero-tolerance, en waarom consideratie voor overheidsfunctionarissen die in de fout gaan en nimmer voor burgers? Een van de vele uitspraken van Spee werpt enig licht op dit vraagstuk "Ons werk levert altijd iets op: óf geld voor de schatkist óf een vermindering van het aantal verkeersslachtoffers." Er bestaat inmiddels geen enkele twijfel meer over de hoofdreden voor deze praktijken!
Wat doet Justitie goed dan??
Weinig: qua misdaadbestrijding loopt men helaas niet zo hard terwijl men de prioriteiten evenmin op orde heeft; als slachtoffers van misdaden worden genegeerd of zelfs eerder aangeklaagd dan de daders dan zit er iets goed mis! Tegelijkertijd laten ze de zwaarste misdadigers vrij rondlopen omdat die zo nodig terug moeten keren in de maatschappij en worden de legio zware verkeersongevallen, veroorzaakt door de politie, onder het tapijt geveegd met amper gevolgen voor de veroorzakers! Bij "illegale" pokertoernooien in buurthuizen of cafés kunnen er wel met groot vertoon van macht invallen worden gedaan, ook niet bepaald iets waar de burgers op zitten te wachten.
Het aantal "verkeerscontroles", waarbij alle verkeer in een fuik wordt gedirigeerd, op alles en nog wat gecontroleerd en uiteraard bekeurd, wordt constant uitgebreid; heeft dit misschien ook te maken met gegarandeerde inkomsten?? Te oordelen aan de massale inzet van politie- personeel en -materieel wel. In schril contrast hiermee staan de gevallen van echte misdaad waar burgers de politie echt nodig hadden welke ze vervolgens in de kou liet staan; een veel gehoord argument hiervoor is "geen tijd"!
De tweede kamer lijkt zich niet veel aan te trekken van deze wantoestanden. Op vragen gesteld op maandag 16 november naar aanleiding van haar bovengenoemde stellingname reageerde mw. ter Horst laconiek. Ze bleef bij deze uitspraak en "antwoordde dat er 831 miljoen euro aan bonnen moet binnenkomen" gemotiveerd met "er is niets nieuws onder de zon en dit is al jaren zo"; deze opstelling mag terecht schokkend genoemd worden!
Nu aangetoond is en zelfs openlijk toegegeven dat het wel degelijk "om de centen" gaat en de hypocrisie van de afgelopen jaren aan het licht is gekomen, dient zich de vraag aan hoe het nu moet want dit kan zo niet verder gaan. Vast staat immers dat het Nederlandse volk structureel onrecht aangedaan is (en dagelijks wordt!) en de politie schandalig misbruikt; het kaartenhuis wat Justitie heet staat hopelijk op instorten en dat zou hoog tijd zijn ook!
Illustratief voor het kwalijke van dit beleid en het ontsporen ervan is de trots bij het CJIB over de reeds in november 2006 bereikte "mijlpaal" van 100 miljoen verkeersboetes, wat een bedrag van zo'n € 5 miljard vertegenwoordigt!
Dat dit heugelijke feit behaald werd over de ruggen van de burgers onder valse voorwendselen werd maar even vergeten, om de feestvreugde niet te drukken. Men was zelfs van mening dat de burgers nog wel meer mogen bloeden zoals blijkt uit de introductie van "administratiekosten" voor een bekeuring per september 2009. Ook dit is helaas weer niet bepaald fris tot stand gekomen. Het bedrag was namelijk vastgesteld naar de "kostprijs" op € 6 waarna bleek dat de werkelijke kosten slechts € 4,30 waren. Men heeft dat snel even met terugwerkende kracht hersteld, toen was de kostprijs ineens precies € 6. Met zo'n 12 miljoen bekeuringen per jaar toch weer een extra "omzet" van € 72 miljoen!
Resumerend: de overheid zet van ons belastinggeld diverse organisaties op, brengt die onder in enorme gebouwen vol computers, schaft een groot wagenpark met bemanningen aan, propt deze vol met hi-tech apparatuur, stuurt ze massaal op pad om ons te betrappen op een triviale 4 km/u "te snel" en zegt vervolgens, u bent "de fout" ingegaan, krijgt daarvoor een boete en moet bovendien € 6 kosten betalen voor die boete. Let wel, dit alles voor een "gedraging" die in de eerste plaats de moeite van het constateren in het geheel niet waard was!!
Misschien kan de heer Balkenende eens uitleggen waar nu precies de begrippen die hij zo hoog in het vaandel zegt te hebben zoals "normen en waarden", "respect voor elkaar" en "rechtvaardigheid" in dit beleid te vinden zijn?
Het mag met recht tragisch genoemd worden dat de grappig bedoelde bumpersticker met de tekst "u zult niet stelen, de overheid duldt geen concurrentie" zo treffend van toepassing is op het ooit zo leuke doch inmiddels zwaar verziekte Nederland!!
"Eric Genemans is zeer geïnteresseerd in uw ervaringen die een aanvulling voor dit artikel kunnen zijn, of ideeën over hoe we verlost worden van deze justitie."
Deel 1
Deel 2
|