Het bezwaar principe

Na diverse praktijk-ervaringen en na het overdenken van deze ervaringen ben ik tot de volgende conclusies gekomen, wat betreft het verloop van een bekeuring (zonder aanhouding). Bij mij zijn dit tot nu toe altijd Mulder-zaken geweest.

Het bekeurings-traject bestaat uit 4 stappen.

Stap	De basis	Uitleg
1	Het constateren van een overtreding.	Een agent ziet een overtreding. Hij maakt er een foto van, of stelt een process verbaal op. Op dit punt is het zijn woord tegen de jouwe en dat verlies je (per definitie), puur vanuit het feit dat de agent beëedigd is. Ontkennen haalt weinig uit, tenzij jouw bewijs sterker is dan de zijne (foto's, getuigen, etc). Deze discussie moet je ook niet aangaan. Ten slotte, je hoeft niet mee te werken aan je eigen veroordeling. Veel bezwaren werken tegen deze stap. Op de overtreding zelf ingaan is al half schuld bekennen.
2	Het koppelen van de overtreding aan het kenteken.	Hier gaat het om. Dit moet bewezen worden. Daarna kunnen altijd nog andere argumenten gevoerd worden, zoals het juist volgen van de opsporings-procedures. Als je dit eenmaal doorhebt, kan je zelfs voor de rechter (blijven) verklaren "dat de geconstateerde overtreding niet door je kenteken gedaan is", zonder te liegen. De Officier van Justitie heeft gewoon het bewijs te leveren dat de overtreding wel door je kenteken(-houdende voertuig) is gemaakt.
3	Het opzoeken van de geregistreerde van het kenteken.	Dit is een questie van opzoeken in het bestand voor de wegenbelasting. Hier zijn de NAW-gegevens bekend van degene aan wie het kenteken geregistreerd is. Aan deze registratie ontkom je niet, tenzij ... Een Officier van Justitie (of rechter) is gauw geneigd te denken dat dit de basis is van je verdediging. Maar dit is een denkfout van hun, want je kan gewoon kan toegeven dat het kenteken wel op jouw naam geregistreerd is.
4	Het opsturen van de beschikking.	De beschiking wordt opgestuurd. Ben je verhuisd, dan werken gemeentes mee om je nieuwe adres te achterhalen. Tja. geen kommentaar nodig?